Haar voorliefde voor voeten en handen is een manier om de attributen van contact, de uitdrukking van tederheid, niet te "genderen": "Door te spelen op de ambiguïteit van vrouwelijke handen / mannelijke handen, open ik de deur naar gelijkheid van de seksen, het recht van iedereen om te doen wat ze willen, of de activiteit nu in wezen als vrouwelijk of mannelijk wordt beschouwd. In mijn 'Transparanten' gebruik ik mijn handen, maar vreemd genoeg inspireren de schilderijen mannelijke momenten. Ik realiseer me dat maar weinig toeschouwers bereid zijn te aarzelen om het beschreven moment zonder voorbehoud aan een man of een vrouw toe te schrijven. Toch is de beschreven eenzaamheid bedoeld als aseksueel…”. Sa prédilection pour les pieds et les mains est une façon de ne pas « sexuer » les attributs du contact, l’expression de la tendresse : « En jouant sur une ambiguïté mains féminines/mains masculines, j’ouvre la porte à l’égalité des sexes, au droit de chacun de faire ce qui lui plaît, que l’activité soit à la base jugée féminine ou masculine. Dans mes ‘Transparences’, je me sers de mes mains, mais étrangement les tableaux inspirent des moments masculins. Je réalise que peu de spectateurs sont prêts à hésiter, à imputer l’instant décrit à un homme ou à une femme sans a priori. Pourtant la solitude décrite se veut asexuée… ». Her predilection for feet and hands is a way of not "gendering" the attributes of contact, the expression of tenderness: "By playing on the ambiguity of female hands/male hands, I open the door to equality of the sexes, the right of everyone to do what they please, whether the activity is basically considered feminine or masculine. In my 'Transparencies', I use my hands, but strangely the paintings inspire masculine moments. I realize that few spectators are ready to hesitate, to impute the moment described to a man or a woman without a priori. Yet the loneliness described is intended to be asexual…”.