Cynthia Evers werkt in dit perspectief: van de werkelijkheid, kon geen keuze meer prozaïsche zijn, dat ze niet de grens met niet zichtbaar steken en dompelt ons in de wereld van mysterieuze vertegenwoordiging, fascinerend, zelfs onthutsend. Deze brillen zijn zo echt, ze kunnen echter niet worden gebruikt voor iets, dat deze handen en voeten zijn zo vleselijk en menselijke zonder dat zij ooit liep als papier, dat dit echtpaar als étreigne prachtig zonder deze man en deze vrouw zijn anders dan op een canvas, een wonder bekend. Hier echter point prestaties, maar de niet aflatende aandacht van de extreme inzet niet om de ziel van een model of een stilleven ondersteboven geheim en stil wezens en dingen, de reden verraden om een aanwezigheid, een vergadering, een moment van het leven in de diepste zin van het woord, etymologisch, het woord bestaan, verlof, buiten, het leven ... En het is grotendeels kaal en zwart potlood door de kunstenaar zal echt slagen een feat. Een bescheiden prestatie die alleen overwonnen ons oog goed te keuren voordat het doorstuurt naar onze gelukkig zijn om de dagelijkse en verhuurde te zien, de tijd verloren en gevonden, de beweging van het leven zo heerlijk bevrijd. Michel Ducobu